تاثیر کم گزارش دهی انرژی دریافتی بر برآورد دریافت مواد مغذی : مطالعه قند و لیپید تهران

سابقه و هدف : کم گزارش دهی انرژی دریافتی یکی از معضلات عمده تحقیقات اپیدمیولوژیک تغذیه ای است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر کم گزارش دهی انرژی دریافتی بر برآورد دریافت مواد مغذی است.   مواد و روشها : ارزیابی دریافت های غذایی با استفاده از یاد آمد 24 ساعته خوراک برای دو روز توسط پرسشگران مجرب در 901 فرد بالای 16 سال که بطور تصادفی جهت ارزیابی دریافت های غذایی انتخاب شده بودند، صورت گرفت. میزان متابولیسم پایه با استفاده از سن ، جنس و وزن تعیین شد و نسبت انرژی دریافتی به میزان متابولیسم پایه کمتر از 35/1 به عنوان کم گزارش دهی و 39/2-35/1 به عنوان گزارش دهی طبیعی تعریف شد. جهت تعدیل اثر انرژی از روش residual استفاده شد.   یافته ها: میزان شیوع کم گزارش دهی در کل افراد 31% بود که در زنان شایع تر از مردان بود (40% در مقابل 19%، 01/0 p< ). میانگین سنی زنان کم گزارش ده بیشتر از زنان طبیعی بود (14 ± 35 در مقابل 13 ± 32 سال، 05/0 p< ) اما این تفاوت در مردان مشاهده نشد. میزان دریافت مطلق درشت مغذی ها و ریز مغذی ها (به استثنای b2 در زنان و b6 و روی در هر دو جنس) در افراد کم گزارش ده پائین تر از افراد با گزارش دهی طبیعی بود اما پس از تعدیل اثر انرژی دریافتی تفاوت معنی داری بین دو گروه در مردان و زنان دیده نشد.   نتیجه گیری و توصیه ها : یافته ها حاکی از تاثیر کم گزارش دهی انرژی دریافتی بر برآورد دریافت برخی مواد مغذی است. لذا توصیه می شود در مطالعاتی که به دنبال یافتن ارتباط یک ماده مغذی با بیماری های مزمن هستند اثر انرژی تعدیل شود.